“Ik heb ondanks mijn handicap veel geluk gehad”
Wie Piet Gerritsen (69) tegenkomt in de gangen van De Horst/Kronehoef denkt misschien met een voormalig motorduivel te maken te hebben. Deze negenenzestigjarige geboren ‘Leienaar’ bestuurt namelijk een scootmobiel die eruit ziet als een blinkende motor met hoog stuur. De werkelijkheid is anders. Dit is het verhaal van Piet.
“Toen ik veertien was, raakte ik gehandicapt. Mijn linkerbeen is toen geamputeerd omdat ik botkanker had. Mijn familie en ik verhuisden naar de bosrijke omgeving van Apeldoorn, nadat we in Leiden, Breda en Hillegom hadden gewoond. Ik behaalde mijn diploma LTS-bankwerker op Werkenrode in Groesbeek. Daar verbleef ik intern. Vanaf mijn achttiende ben ik intensief gaan sporten: eerst zitvolleybal, toen wedstrijdzwemmen en daarna heb ik veertig jaar, tot zeven jaar geleden, aan rolstoelbasketbal gedaan.
Een mooie scootmobiel
Ik deed administratief werk bij de toenmalige fietsenzaak Ligtvoet, waar men later ook rolstoelen repareerde. Ligtvoet ging op in HartingBank en later Medipoint. Ik heb er veertig jaar gewerkt, tot aan mijn pensioen. Met veel plezier. En nu werkt mijn zoon er ook! Dat is dubbel fijn, want als er iets met mijn scootmobiel is zorgt hij voor de reparatie. Deze scootmobiel heb ik nu zo’n tweeënhalf jaar geleden gekocht van iemand die hier woonde en er niet mee in de lift durfde omdat er maar tien centimeter ruimte was aan beide kanten. Dat ding stond een jaar op de gang! Zonde. Ik vond het zo’n mooi ding en de man vroeg of ik hem wilde overnemen. Dat wilde ik graag.
Makkelijk contact
Ik heb dus helemaal geen motorverleden. Weleens vroeger voor de gein een brommertje gehad maar meer niet. Elke keer als ik hiermee rijd, krijg ik te horen: wat is dat een mooie scootmobiel. Daardoor ken ik veel mensen. Ik maak makkelijk contact en ben met diverse mensen goed bevriend geraakt. Eigenlijk heb ik het vanaf de eerste minuut in De Horst naar mijn zin gehad.
“Ik heb ondanks mijn handicap veel geluk gehad”
Piet Gerritsen
Geluk
Ik heb ondanks mijn handicap veel geluk gehad. Tijdens een nekoperatie die ik onderging, zijn enkele zenuwen beschadigd. Daardoor liep ik een incomplete dwarslaesie op. Incompleet, dat betekent dat ik mijn been nog voel. Ik noem dat geluk! Een keer toen ik in D’n Herd zat, waar ik altijd koffie drink, ging het ineens heel slecht met me. Wat een geluk dat er twee verpleegsters binnenkwamen die zich over mij ontfermden. Ik bleek een gescheurde aorta te hebben. Zij hebben me gered! Ik ben een optimistisch mens. Je hebt er niks aan om pessimistisch te zijn. De mensen klagen veel. Dat snap ik niet. Met je beperkingen moet je leren omgaan.
Dat is niet anders.”